تصویر روز: غول های خودروساز داخلی را به جرات می توان به عنوان برترین بنگاه های کارآفرینی و اقتصادی در کشور نامید. اشتغال صدها هزار نفر نیروی کار به صورت (مستقیم و غیر مستقیم) و گردش مالی ۷۰ هزار میلیارد تومانی سالیانه در چرخه اقتصادی کشور جزو افتخارات این واحدهای صنعتی بوده و بی شک مدیران متخصص به مدد کارگران زحمتکش و متعهد نقش به سزایی در برافراشته نگه داشتن پرچم صنعت در تمام ادوار مختلف داشته اند.
واردات بی رویه خودرو در کنار تحریم های ناجوانمردانه دشمنان خارجی ، روزگاری نه چندان دور خودروسازان را تا لبه پرتگاه ورشکستگی هدایت و در بزنگاه سقوط با حمایت دولت تدبیر و تلاش وافر و قابل تقدیر دلسوزان این بخش از صنعت مجددا به دوران شکوفایی خود بازگشتند. هر چند عوارض ناشی از مشکلات پشت سر گذاشته همچنان بر پیکره خودروسازان خودنمایی می کند، اما ارائه محصولات متنوع از جانب ایرانخودرو و سایپا درکنار تولید مستمر خودروهای به ظاهر قدیمی اما پر فروش آنها همچون (پژو – پراید) و تلاش برای ایجاد رضایتمندی در مشتریان توانست بار دیگر کور سوی امید در جاده مخصوص کرج-تهران را نورانی نماید.
خودروسازان فارغ از موارد مذکور همواره در مظان اتهام در امر آلودگی هوا و کیفیت محصول نیز بوده و هر از چندگاهی مورد عنایت غیر منصفانه مسئولان ذی ربط دولتی و صاحبنظران غیر دولتی قرار می گیرند. روزی صدا و سیما با انتشار عکس و فیلم هایی از صحنه تصادفات مختلف خودرو پراید و روزی دیگر برخی در رسانه ها، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی از کیفیت پایین و سطح ایمنی محصولات ایران خودرو انتقاد کرده و زحمات شبانه روزی صدها هزار نفر شاغل در این حوزه را به راحتی آب خوردن به باد فنا می دهند و هیچ فرد منصفی نیز حاضر نمی شود که در مقام دفاع برآید و بگوید که عدم رعایت مقررات و نبود فرهنگ رانندگی و شهر نشینی در برخی از افراد و بروز نقص فنی و ایرادات احتمالی در خودروهایی که تیراژ تولید آنها روزانه به عددی بیش از هزار می رسد، امری عادی بوده و نباید به خاطر یک دستمال قیصریه را به آتش کشید! فعالان عرصه خودروسازی درکنار مخالفان داخلی با رقیب قدرتمند دیگری به نام وارد کننده های خودرو لوکس و خارجی نیز دست و پنجه نرم می کنند. مافیای قدرتمندی که در سر رویای زمینگیر کردن صنعت عظیم خودروی داخلی را پرورانده و بقای دائمی خود را در ورشکسته شدن و خروج رقیب از میدان دانسته و از هیچ تلاشی برای پیشبرد آرمان های خود دریغ نمی کنند. اما در این میان بعضا سخنان احساسی و غیر کارشناسی برخی از مسئولین دولتی از تریبون های رسمی خود بر علیه دو خودروساز وطنی و محکوم کردن آنها به سهیم بودن در مقوله آلودگی هوا و مواردی از این دست و خصوصا ادعای وجود مافیا در صنعت خودروسازی داخلی و پاسخگو نبودن آنها در مقابل قانون یکی دیگر از عواملی است که مخاطب را نسبت به انتخاب تولیدات داخلی نا امید و مانع از رشد و شکوفایی در این صنعت می گردد. و بلعکس عاملی می شود در جهت رونق بازار خودروهای خارجی و نیل به سوی ورشکستگی و بیکاری صدها هزار نفر شاغل در این حوزه که بی شک در شرایط بحران سیاسی فعلی در کشور خطرناک بوده و عواقب آن دامنگیر همه خواهد شد.
حال سوالاتی در اینجا ذهن را به خود مشغول می کند که باید امیدوار بود مسئولان پاسخی منطقی نسبت به آنها ارائه نمایند و این است که یک مسئول دولتی بر چه مبنا و شواهد مستدلی، اتهام بزرگی مبنی بر وجود مافیای قدرتمند در جاده مخصوص را مطرح می کند؟ آیا ضعف سازمان محیط زیست و سایر ارگان ها در بهبود وضعیت هوا و عدم اختصاص بودجه مناسب و منطقی از جانب دولت به این امر، دلیل موجهی برای شریک جرم دانستن خودروسازان است؟ به راستی سهم خودروسازان در آلودگی هوای شهرها چند درصد است؟ بنزین بی کیفیت را کدام مافیا وارد می کند؟ واردات خودروهای لوکس خارجی برای دولت و مافیای پشت پرده سود آورتر است یا تولید محصولات ارزان داخلی برای قشر کم درآمد؟! مردم تا کی باید دنبال پرتقال فروشی بگردند که پرتقالی برای فروش ندارد؟
یونس آقازاده
دیدگاهتان را بنویسید