براساس یافته‌های یک پژوهش جدید، با وجود کاهش ۵۰ درصدی استفاده از خشونت فیزیکی در رفتار با کودکان، آمار اختلالات روانی در نسل جدید کاهش نیافته است؛ زیرا خشونت کلامی، رشدی خزنده داشته و از ۱۲ درصد در نسل قدیم به ۲۰ درصد در نسل جدید رسیده است.
تصویر روز ـ ایرنا از وبگاه گاردیَن در گزارشی آورده است:
یک مطالعه جدید نشان داده است والدینی که کودکان خود را تمسخر، تهدید یا تحقیر می‌کنند، خطر ابتلای فرزندانشان به مشکلات سلامت روان در بزرگسالی را تا ۶۴ درصد افزایش می‌دهند. این پژوهش همچنین نشان داد که با گذشت زمان، میزان سوءرفتار فیزیکی با کودکان کاهش یافته، اما سوءرفتار کلامی افزایش پیدا کرده است.
پژوهشگران برای این مطالعه جدید، که در مجله پزشکی بی‌اِم‌جِی (BMJ Open) منتشر شده، داده‌های ۲۰ هزار و ۶۸۷ بزرگسال را از هفت پژوهش انجام‌شده بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۴ میلادی گردآوری کردند.
خشونت کلامی؛ ۱۲ درصد مخرب‌تر از خشونت فیزیکی
کودکانی که خشونت فیزیکی را تجربه کرده بودند ۵۲ درصد بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات روانی در بزرگسالی هستند؛ اما این رقم برای کودکانی که تحقیر و توهین کلامی را تجربه کرده بودند، از آن هم بیشتر بود و به ۶۴ درصد می‌رسید.
وضعیت قربانیان هر دو نوع خشونت چگونه است؟
تحلیل داده‌ها نشان داد افرادی که در کودکی، ترکیب خشونت فیزیکی و آزار کلامی را تجربه کرده‌اند، در بزرگسالی با مشکلات روانی مضاعفی روبه‌رو خواهند بود.
تنها ۱۶ درصد از کسانی که کودکی بدون آزار را تجربه کرده‌اند، دچار مشکلات روانی شده بودند اما این رقم برای قربانیان خشونت فیزیکی ۲۲.۵ درصد؛ قربانیان خشونت کلامی ۲۴ درصد و کسانی که هر دو نوع آزار را تجربه کرده‌اند ۲۹ درصد افزایش می‌یابد.
سقوط ۵۰ درصدی خشونت فیزیکی، صعود ۶۷ درصدی خشونت کلامی
بررسی روند تغییرات نشان می‌دهد خشونت فیزیکی در مواجهه با متولدین ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۹ میلادی/ ۱۳۲۸ تا ۱۳۵۷ شمسی در مقایسه با نسل متولد ۲۰۰۰ میلادی/ ۱۳۷۸ شمسی به بعد، از ۲۰ درصد به ۱۰ درصد رسیده که کاهشی ۵۰ درصدی را نشان می‌دهد. در مقابل، خشونت کلامی در همین بازه زمانی از ۱۲ درصد به ۲۰ درصد رشد داشته که نشان‌دهنده افزایش نگران‌کننده ۶۷ درصدی است.
یافته‌های پژوهش پیشین نیز نشان داده بود که تجربه سوءرفتار کلامی در کودکی، خطر خودآزاری، مصرف مواد و زندانی‌شدن در بزرگسالی را افزایش می‌دهد.
هشدار پژوهشگران درباره نابودی یک دستاورد
مارک بلیس (Mark Bellis)، استاد دانشگاه جان مورز لیورپول و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: پژوهش ما نشان می‌دهد استفاده از کلام تحقیرآمیز، شرم‌آور و آزاردهنده علیه کودکان می‌تواند تأثیرات بلندمدتی بر سلامت روان آن‌ها داشته باشد که دست‌کم به‌شدت تأثیرات سوءرفتار فیزیکی است.
وی افزود: موضوع نگران‌کننده‌تر این است که در طول دوره مطالعه ما، سوءرفتار فیزیکی کاهش یافته، اما سوءرفتار کلامی افزایش پیدا کرده است؛ این روند ممکن است مزایای روانی ناشی از کاهش سوءرفتار فیزیکی را خنثی کند.
کلمات مهم هستند؛ این فقط یک شعار نیست
جسیکا باندی (Jessica Bondy)، بنیانگذار مؤسسه خیریه کلمات مهم هستند (Words Matter) که هدف آن پایان‌بخشیدن به سوءرفتار کلامی در دوران کودکی است، گفت: این مطالعه تأیید می‌کند که کلمات می‌توانند زخم‌هایی عمیق ایجاد کنند و تأثیری ماندگار بر سلامت روان و رشد کودک بر جای بگذارند.
وی تأکید کرد: هرگونه پیشرفتی که با کاهش سوءرفتار فیزیکی حاصل شده، ممکن است با افزایش سوءرفتار کلامی از بین برود. باید همین حالا اقدام کنیم تا با آسیب‌های ماندگار ناشی از کلام خشن، انتقادی یا کنترل‌گرانه مقابله کنیم. باید کودکان را تقویت کنیم، نه تخریب؛ سلامت روان نسل آینده و آینده مشترک ما به این بستگی دارد.
دیدگاهتان را بنویسید