تصویر روز: ما در عصری زندگی می کنیم که سرعت پیشرفت علم و تکنولوژی با رشد بسیار زیادی همانند توابع نمایی در حال حرکت است.
این دوره، عصر سرعت است، سرعت در تولید علم، پیشرفت فناوری و تولید نوآوری. برخی متفکران این مثال را می زنند که ما در عصری واقع شدیم که این خوشبختی رو داریم که چند صد سال عمر کنیم به این دلیل که بشر در حال تجربه تحولاتی است که انسان های گذشته چند صد سال طول می کشید این تغییرات را تجربه کنند.
اگر بخواهیم این رشد علم و فناوری را به صنعت بیمه تعمیم بدهیم، بیاید ببینم چه تغییراتی ممکن است در آینده رخ دهد. به این موضوع فکر کنیم که اتومبیل های خود ران در حال فراگیر شدن هستند، تاکسی های هوایی در حال پیدایش هستند و قرار است چه اتفاقی در صنعت بیمه در حوزه های بیمه اتومبیل بیافتد؟
به این موضوع فکر کنیم که برخی دانشمندان می گویند که تا ۱۰ سال آینده ما میتوانیم قلب انسان را با استفاده از سلول های بنیادی ساخته و در بدن وی قرار دهیم، حال این موضوع رو به سایر اندام های بدن تعمیم دهیم: کبد، کلیه، مفصل، رباط و پوست. با این روند چه اتفاقاتی در حوزه بیمه های درمان و عمر خواهد افتاد؟
نحوه شناخت ما از ریسک در حال افزایش است. حاصل این شناخت، به قدرت کنترل ما از ریسک ها کمک خواهدکرد و آنرا بالاتر می برد.
بر این مبنا و اساس، ماهیت ریسک ها و به تبع آن تعهدات موجود در صنعت بیمه تغییر خواهد کرد.
حال برخی سوالات پیش آمده در این زمینه را مطرح و بررسی می کنیم:
آیا ما روند رشد فناوری ها را به طرز مناسبی رصد می کنیم؟
این تغییرات چه تاثیراتی در شناخت و کنترل ریسک های ما خواهد داشت و چه زمانی این تغییرات به ما خواهد رسید؟
آگاهی مردم و مشتریان صنعت بیمه از این پیشرفت چه زمانی در نیاز های آنها تاثیر خواهد گذاشت؟
آیا می شود در مقابل خواسته مشتریان مقاومت کرد؟
صنعت بیمه به لحاظ اکچوری بیمه و تولید محصول جدید تا چه حدی آمادگی پاسخگویی به نیازهای جدید را دارد؟
آیا قوانین و دستورالعمل های موجود در صنعت بیمه پاسخگوی نیازهای جدید ذینفعان صنعت بیمه می باشد؟
زیر ساخت های فناوری اطلاعات و فرایند های بیمه ای تا چه حدی آمادگی لازم برای ایجاد محصولات جدید بیمه ای را دارا می باشد؟
به نظر من رصد تغییرات فناوری و نواوری و تعمیم ان به صنعت بیمه نیازمند مفهوم سازی و ایجاد اتاق فکرهایی در صنعت بیمه توسط همه ذینفعان آن می باشد. بطوری که در تمام حوزه ها، زنجیره ارزش صنعت ایده پردازی و آینده پژوهی صورت گیرد. در حال حاضر تولید محتوی و ایده در این زمینه به هیچ عنوان کافی نیست.
قطعا با پیشرفت تکنولژی و ابزارها، شناخت و کنترل ریسک ها افزایش پیدا کرده و حتی برخی ریسک ها از بین رفته و ریسک های جدیدی بوجود می آیند. شرکت های بیمه می بایست در اهداف و استراتژی های خود مساله تغییر ریسک و ایجاد ریسک های جدید را در نظر گرفته و برنامه ریزی های لازم را انجام دهند.
ما با صنعتی روبرو هستیم که با سرعتی بسیار کند در حال حرکت است و در مقابل هرگونه تغییر مقاومت می کند. خواه ناخواه تغییر در نیاز های مشتریان صنعت اتفاق می افتد و نیاز های جدید مطرح می شود. شرکتی موفق است که بتواند واکنش مثبت و سریعی به این نیاز ها داشته باشد.
اینجاست که استارت اپ ها می توانند با ماهیتی که دارند به سرعت به کمک ما بیایند.
فلسفه شکل گیری استارتاپ ها، سریع و نوآورانه بودن آنهاست. استارتاپ ها می آیند تا مشکلی را شناسایی کنند، راهکار دهند و کسب درآمد نمایند و ممکن است بسیار زود هم از چرخه خارج شوند.
یکی از مسایل و مشکلاتی که استارت آپ ها با آن مواجه هستند عدم وجود قوانین و دستورالعمل های لازم جهت ورود به صنعت است. بیمه مرکزی در نقش رگلاتور این صنعت می بایست زیر ساخت های قانونی و فنی برای ورود استارتاپ های بیمه ای را فراهم نماید و حتی طرح های تشویقی برای ورود بیشتر استارتاپ ها در صنعت بیمه ارائه دهد.
شرکت های بیمه نیز نباید به شکل رقیب به استارتاپ ها نگاه کنند. آنها می توانند با سرمایه گذاری مناسب و ایجاد زیرساخت های فنی و IT، زمینه مناسب برای همکاری بیشتر با استارتاپ ها را ایجاد نمایند.
مهندس عباس هاشم زاده
کارشناس فناوری اطلاعات و بیمه
دیدگاهتان را بنویسید