تصویر روز: مدتهاست که مدیران رسانه ها جهت گرداندن نشریه خود، چشم به حمایت های دولتی دوخته اند و هر بار و با تغییر دولت و به تبع آن تغییر معاون مطبوعاتی، حرف ها و حدیث های زیادی از نوع حمایت ها تا مقدار آن به گوش می رسد.
در شرایط اقتصادی چند دوره اخیر مانند تمام بخش ها، مطبوعات نیز در مضیقه بوده اند. نشریاتی که از طریق فروش یا دریافت آگهی ارتزاق می کردند، در این سالها با رکود مواجه شدند.
صاحبان مشاغل با رکود بازار، تمایل بسیار کمتری نسبت به گذشته برای تبلیغات در نشریات نشان دادند و مردم گرفتار در مشکلات مالی، مجله و روزنامه آخرین کالای سبد خریدشان شد که بیشتر اوقات پولی برایش نداشتند.
تا زمانی که اخبار را از طریق رسانه های الکترونیک و فضای مجازی بشود دنبال کرد، خرید مجله و روزنامه چرا!؟
اینگونه بود که نشریات به کمک های دولتی بیش از گذشته وابسته شدند. اما خزانه دولت هم تا حدی می توانست پاسخگوی هزینه های نشریات باشد و این کمک ها هر روز بیشتر شبیه یک کوه یخی آب می شدند.
بسیاری از نشریات در این اوضاع و شرایط ورشکست شدند و بسیاری به زور سرپا ماندند، اما در این بین بودند مدیرانی که به حالشان فرقی نمی کرد چه اتفاقی بیافتد.
آنها گروه اندکی بودند که از ابتدا سنگ بنای خود را بر اصول صحیح بازاریابی روز نهاده و در شرایط سخت راهی برای بقا می یافتند.
اینکه چرا نشریات و مطبوعات به یک بنگاه فرهنگی اقتصادی تبدیل نمی شوند، موضوع قابل تاملی ست که نیاز به یک سمینار با حضور اساتید علمی، رسانه ای و بازاریابی و علم مدیریت دارد.
اینکه هر روز با حضور مدیری برای یارانه نشریات تصمیم جدیدی گرفته شود و یا طرح جدیدی بیاید و بعد از رفتن آن مدیر، رسانه ها کلی حساب و کتاب کنند که چگونه در این طرح می شود حمایت بهتری دریافت کرد، منصفانه نیست.
کاش یا حمایتی در کار نبود و یا اینقدر شکل آن تغییر نمی کرد. کاش در اصلاحیه قانون مطبوعات برای این بخش هم فکری جدی شود. به هر صورت با تمام حمایت های معاون مطبوعاتی که از جنس خود مطبوعات است و از هیچ تلاشی برای استقلال مدیران رسانه ها و بالا بردن سطح کیفی و کمی نشریات و خبرگزاری ها فروگذار نکرده، این تغییرات اگر تداوم نداشته باشد، به نفع مطبوعات و رسانه ها نیست.
سمیه کرمانی
فعال رسانه ای
دیدگاهتان را بنویسید