تصویر روز: آخرین نگارش خبرِ حیاتِ محیط زیست، با آخرین نفس هایِ مظلومانه ی دو خبرنگار به سوگواره ای خبری تبدیل شد. لحظاتِ نفس گیر در سراشیبی سقوط که نفس های دو فرشته ی محیط زیست، به شماره افتاد، بغضِ گلوی طبیعت هم شکست و به عمری فداکاری و مظلومیت آنان آرام گریست.
محیطِ زیست، زبانی برای بیان حقوقِ خود ندارد، خبرنگاران، زبانِ گویای محیط زیست هستند تا هر جا عارضه ای متوجه آنان شد، همگان را خبر کنند تا چاره ای برای آن، اندیشیده شود و درمانی برای دردِ پیکره ی صامتِ طبیعت تدبیر شود.
نمیدانم در هنگامه ی سقوط مظلومانه ی طبیبانِ طبیعت که سایه ی وحشتِ مرگ بر سرِ فرشته های مظلوم در حال فزونی بود، بر طبیعتِ بی زبان چه گذشت. اگر طبیعت هم، زبانی داشت، اگر رخسارِ انسان داشت، یقینا او هم از سنگینی این رخدادِ دلگیر در دیارِ غربت، زبانش بند می آمد و برای آخرین سفرِ حیاتِ آنان، بغضش می شکست و با سوز و اندوه گریه و ناله سر میداد.
اگر دو فرشته ی مظلوم قادر به نگارشِ خبر سقوطشان بودند، قصه ای پر غصه از آسیبِ چنین رخدادهایی بر خاک و آب این سرزمین می نگاشتند تا بر جان و مال خود، آنها جانشان را بخشیدند تا خطری جان طبیعت را تهدید نکند.
چه غریبانه پَر کشیدند، دو پرنده ی فداکارِ طبیعت‌یارِ مظلوم و مهربان.
سفر بخیر مجاهدانِ غریبِ حفظ نبضِ حیاتِ محیط زیست، تاریخ هم شما را فراموش کند، زخمی که بر پیکره ی طبیعت وارد شد، روایتی از دلاوری های شما را برای آیندگان تقریر خواهند کرد.یادتان گرامی….
محمدجلیل آل امین
مدرس دانشگاه و فعال رسانه ای
دیدگاهتان را بنویسید