هومن همدانی
کارشناس مدیریت بیمه
تصویر روز: بیمه غیر دولتی مصوب ششم شهریور ۱۳۸۰ مجلس شورای اسلامی ۲۹شرکت بیمه ای در حال حاضر در بخش خصوصی و یک شرکت در بخش دولتی و پنج شرکت نیز در مناطق آزاد بر سر این کیک نشسته اند.
با توجه به ضریب نفوذ بیمه در کشور که ۱٫۵ درصد اعلام شده است متوجه خواهیم شد که سهم هر کدام از شرکتهای بیمه از این کیک در حال کمتر شدن است . با این شرایط شرکتهای بیمه جهت افزایش سهم خود در بازار بیمه نیازمند ارائه بیمه نامه های جدید می باشند (منظور بیمه نامه هایی است که وجود دارند ولی روتین نیستند و به علت عدم آگاهی دور مانده اند) تا بتوانند بیمه گذار جدید و به دنبال آن پرتفوی بیشتری بدست آورند . یکی از فاکتورهای مهم دارا بودن نیروی متخصص می باشد .
متاسفانه در شرکتهای بیمه خصوصی از تعدادی بازنشسته های بیمه های دولتی به عنوان مدیر استفاده می شود غالبا این مدیران که سالها در شرکتهای بیمه زحمت کشیده اند بنا به درخواست مدیران رده بالای شرکتهای بیمه خصوصی دعوت به کار می شوند تا ایام بازنشستگی خود را در این شرکتها در پستهای مدیریتی بگذرانند .
همچنین مشاهده می شود برخی از این عزیزان در هر شرکت بیمه چند صباحی حضور دارند سپس به شرکتی دیگر می روند و حضورشان ثباتی ندارد مضاف بر این به عنوان یک اصل فیزیولوژیک، با افزایش سن افراد از میزان ریسک پذیری آنها نیز کاسته می شود. به هر ترتیب این عوامل باعث شده اند که همان تفکر رایج در شرکتهای بیمه ای دولتی به شرکتهای بیمه خصوصی منتقل شود .
به علت فرهنگ ریسک پذیری پایینی که در شرکت های دولتی وجود داشته است، واستفاده از مدیران سالخورده در این سازمانها ، آنها بیشتر به حفظ سمت و دریافت حقوق مناسب گرایش یافته اند و از این رو در شرکت های بیمه خصوصی از پذیرش ریسک به بهانه های مختلف از جمله با وارد آوردن ایراد و مشکل تراشی های متعدد و ادعای عدم آگاهی از وجود بیمه نامه یا مراحل پذیرش پرتفوی خود داری می کنند و سعی می کنند نماینده یا کارگزار را که با مشقت فراوان پرتفوی را بدست آورده از خود رانده و با رد پذیرش ریسک تنها به پذیرش همان بیمه های ثالث یا آتش سوزی ساده اکتفا نمایند، درحالیکه از وجود بازنشستگان می توان به عنوان مشاور استفاده کرد و جوانان تحصیل کرده و ریسک پذیر رشته بیمه یا رشته های مرتبط را بعنوان مدیران اجرایی در شرکت های بیمه خصوصی به کار گمارد و در مواقع لزوم از تجربه مدیران با سابقه دولتی جهت مشورت استفاده کرد.
بسیاری از شرکتهای بیمه به لحاظ تاسیس و سابقه جوان هستند ولی بدنه و ساختار آنها با بیمه های دهه ۵۰ تفاوت زیادی ندارد بنابراین به نظر می رسد جوان گرایی سازمانی در این شرکت ها امری لازم است. البته باید توجه داشت که منظور صرفا نیروی کار جوان نیست بلکه تفکر سازمانی ریسک پذیر است که می تواند یک سازمان را تبدیل به سازمانی جوان پر نشاط و پویا می نماید.
با توجه به موارد فوق به نظر می رسد چنانچه شرکتهای بیمه باز هم بخواهند از با استفاده از افرادی که دوران کاری مفید شان را در شرکتهای دولتی گذارنده اند و با آن شرایط و تفکرات بروکراتیک سنتی ادامه کارکرده اند احتمال این که در آینده ای نه چندان دور همان اندک سهمی را که هم اکنون در بازار بیمه دارند از دست بدهند کم نخواهد بود.
گواه این مطالب را می توانید با مراجعه به بسیاری از شرکتهای بیمه خصوصی و دریافت پیشنهاد های بیمه ای مشاهده کرد ؛ پیشنهاد هایی که هیچ تفاوتی در متن آنها با شرکتهای دیگر یا سالیان گذشته وجود ندارد و عینا از روی یکدیگر کپی شده اند. حال تصور کنید، اگر با این شرایط بخواهید قرارداد بیمه ای جدید را که روتین نیست و پیشنهادی درباره آن وجود ندارد منعقد سازید مدیران ریسک گریز حتی نمی توانند نرخ را برای آن بیمه نامه به شما اعلام نمایند و آخر سر هم شما را از کارکردن بر روی آن منصرف می کنند.
برخورد اینگونه مدیران ریسک گریز و سنت گرا است که پرتفوی های با ارزش و کم ریسک را هم از بین می روند ، بزودی شاهد خواهیم بود که بسیاری از شرکتهای بیمه با از دست دادن بازار و رد پرتفوی با مشکلاتی مواجهه خواهند بود.
دیدگاهتان را بنویسید