این روزها کلانشهر کرج نیز به مانند بسیاری شهرهای دیگر انتظار شهردار جدید خود را می کشد. کلانشهری که اکنون با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کند و قطع به یقین، اینبار شهرداری متفاوت می طلبد.
به منظور احراز این سمت، ٢٩ نفر برنامه دادند که در نهایت ٧ نفر به لیست نهایی راه یافتند و «امیر محسنی» و «مناف هاشمی» به ترتیب عنوانهای هشتم و نهم را در میان نامزدها کسب کردند. اتفاق غیر منتظره و اعجاب آور اما حضور یک اصولگرا از جبهه پایداری در لیست پایانی است؛ حال آنکه کرج از جمله شهرهایی بود که در جریان انتخابات، بیشترین رای لیست امید را در صندوق های انتخابات شوراها به خود دید و به نظر می رسد ابتدایی ترین معیار انتخاب شهردار کرج از سوی اعضا شورا، اصل اصلاح طلبی وی باشد. پیش تر نیز محمدحسین خلیلی اردکانی، رئیس سنی شورای پنجم اعلام کرده بود «بر اساس عهدی که با مردم بستیم، قطعا شهردار آینده اصلاح‌طلب خواهد بود.»
حال چنانچه فرد یادشده از لیست نهایی خارج شود، طبیعی است به نفر هشتم لیست اولیه ٢٩ نفر رجوع شود. اما پرسش اینجاست؛ حال که کلیه همکیشان اصلاح طلب متوجه حضور کاملا اتفاقی یک اصولگرا در لیست کاندیداهای خود شده و در جهت پاسخ به أفکار عمومی و رأی دهندگان، همگی از وی برائت جسته اند، چرا نفر هشتم را برای ارائه نقطه نظرات و برنامه های خود به صحن شورا دعوت نمی کنند؟ شنیده ها حاکی از آنست که فرد موصوف نه تنها دارای کاملترین برنامه راهبردی برای تمامی حوزه های کلانشهر کرج بوده، بلکه در بین ۶ نفر کاندیدای باقیمانده تنها نامزدی است که در گذشته بعنوان شهردار مستقل مشغول بکار بوده و از توانایى بسیار بالایی در تنظیم و تفریغ بودجه و ایجاد منابع پایدار برخوردار است؛ افزون بر این در سطح مسئولین طراز اول کشور نیز به قابلیت اجرائی و پاکدستی اشتهار دارد.
جای سوال اساسی دارد یک برادر شهید که تجربیات گرانسنگی را از کف پستهای مدیریتی در شهرداری تهران از معاونت خدمات شهری، فرهنگی و اجتماعی گرفته تا قائم مقام شهرداریهای برخی مناطق شهرداری تهران، اندوخته و از زمان شهرداری غلامحسین کرباسچی تا قبل از محمود احمدی نژاد در مناصب اجرایی این دستگاه خدمت کرده، آیا حرفی برای گفتن ندارد؟ مدیر جوانی که پیش تر نیز به عنوان شهردار رفسنجان مورد وثوق و تأییدات همیشگی مرحوم هاشمی رفسنجانی بوده است.
دیدگاهتان را بنویسید