تصویر روز: شورا‌ی صنفی دانشگاه‌های کشور در نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور نوشتند: سلامت و حیات دانشجویان را دستمایه‌ سیاست و دولت خود نکنید. جامعه‌ دانشجو، مانند تمامی آحاد این ملت، دیگر توانی برای پس دادن تاوان تصمیمات نابخردانه ندارد.
به گزارش  تسنیم، شورا‌ی صنفی دانشگاه‌های کشور، در نامه‌ای خطاب ریاست جمهور و درخواستار تعطیلی دانشگاه‌ها تا پایان نوروز ۹۹ شدند.

متن نامه به شرح زیر است:

بسمه تعالی

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای دکتر حسن روحانی

سلام علیکم

چند روزی‌ست این ملت صبور و بزرگوار گرفتار مصیبتی دشوار شده‌اند. اما مصیبتی که قطعاً به بزرگی مصیبت بی تدبیری نیست!

رئیس دولت تدبیر و امید! جامعه‌ی دانشجویی، آن قشری از این ملت زخم خورده است که نه تنها مانند بیش از نیمی از این مردم، روزی چشم امید به تدبیر شما بسته بود، بلکه فعالانه پا به میدان گذاشت و با آبرو و اعتبار و ظرفیت فکری خویش، به امید تدبیر شما جنگید!

اما امروز کار به جایی رسیده که نومیدانه باید با عواقب بی‌تدبیری شما بجنگد!

جناب رییس جمهور! چطور روز یکشنبه، دانشگاه‌ها به دلیل جلوگیری از گسترش ویروس کرونا، با تایید دو وزیر دولت جنابعالی تعطیل می‌شوند و تا دوشنبه شب، اکثر خوابگاه‌های دانشجویی بالاجبار تخلیه می‌شوند و کمتر از ۲۴ ساعت بعد رییس جمهور دستور بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها را می‌دهد؟!

ده‌ها هزار دانشجوی خوابگاهی، با دستور مستقیم و غیر مستقیم وزرای دولت شما، خوابگاه‌ها را به زحمت بسیار و در فرصت کوتاه، به طور کامل تخلیه کرده‌اند.

تخلیه اجباری، عجولانه و بدون معاینه و پایش سلامتی که با پراکندن دانشجویان در اقصی نقاط کشور، فقط آنان را به عنوان سفیران بالقوه انتشار ویروس در کل جغرافیای سرزمین تبدیل کرده است، حال بازگرداندن آنان در نقطه‌ی عطف اپیدمی و انتشار بیماری، بدون در نظر گرفتن هیچ گونه اقدامات محتاطانه و پیشگیرانه، نتیجه‌ای به جز پیچیده‌تر کردن مشکل به بار نخواهد آورد.

برای بسیاری از این دانشجویان اشتباه بودن این تصمیم اظهر من الشمس بود و شاید خود، از تمام دستگاه تصمیم گیری دولت جنابعالی مدبرتر بوده‌اند که از همان ابتدا برای اجتناب از انتقال بیماری به سایرین در مقابل دستور تخلیه‌ی خوابگاه‌ها مقاومت کردند. همانطور که احتمالاً مستحضرید دانشجویان خوابگاهی در شرایط بهداشتی اسفباری زیست می‌کنند و دانشگاه‌های زیرمجموعه وزارت علوم با توجه به کمبود‌ها توان رعایت بهداشت لازم را ندارند. از این رو دانشجویانی که به شهر‌های دیگر رفته‌اند با توجه به ترددی که با وسایل نقلیه عمومی داشتهَ‌اند امکان ناقل شدن در آن‌ها قوت گرفته است و متمرکز کردن دوباره‌ی دانشجویان می‌تواند به اشتباه مرگبار و جبران‌ناپذیری بدل گردد.

اما افسوس که انگار، پرداخت خسران لجاجت، بی‌تدبیری و گوش‌های ناشنوای مسئولین، جزو وظایف این ملت شده است!
و افسوس که انگار آقایان ریشه دوانده در آن صندلی‌های عزیر، ذره‌ای حتی برای جایگاه و منافع خود، از عواقب نابخردی‌های خود هراس ندارند؛ و البته صد افسوس بر آن گلایه‌هایی که تا کارد ندانم کاری آقایان به استخوانشان نرسید، فریاد نشدند.

آقای روحانی، سلامت و حیات دانشجویان و مردم را دستمایه‌ی سیاست و اقتصاد دولت خود نکنید. جامعه‌ی دانشجو، مانند تمامی آحاد این ملت، دیگر توانی برای پس دادن تاوان تصمیمات نابخردانه ندارد.