تصویر روز ـ جیمی دایمون، مدیرعامل جی پی مورگان چیس معتقد است که آشفتگی در صنعت مالی آمریکا ناشی از فروپاشی بانک سیلیکون ولی (SVB) هنوز تمام نشده است و برای سال‌ها احساس خواهد شد.

به گزارش ایسنا به نقل از راشا، این بانکدار در نامه سالانه خود به سهامداران گفت که این آشفتگی به طور قابل توجهی انتظارات بازار را تغییر داده است، قیمت اوراق قرضه به طور چشمگیری بهبود یافته، بازار سهام سقوط کرده و احتمال رکود در بازار افزایش یافته است.

دایمون ضمن اشاره به اینکه رویدادهای اخیر هیچ شباهتی به رخدادهای مالی در طول بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ ندارند، هشدار داد که بحران کنونی هنوز تمام نشده است حتی زمانی که آن را پشت سر بگذاریم، عواقبی از آن برای سال‌های آینده وجود خواهد داشت.

به گفته رئیس جی‌پی مورگان، بحران اخیر تحریک‌های زیادی را در بازار برانگیخته است و به وضوح باعث تشدید شرایط مالی خواهد شد زیرا بانک‌ها و سایر وام‌دهندگان محافظه‌کارتر می‌شوند.

در اوایل ماه مارس، سپرده‌های گسترده باعث شد که بانک‌های سیلیکون ولی و سیگنچر طی چند روز با شکست مواجه شوند. سومین وام‌دهنده، فرست ریپابلیک نیز در نهایت با دریافت ‌۳۰ میلیارد دلار از بانک‌های بزرگ وال استریت، ازجمله جی پی مورگان به شکل سپرده نجات یافت.

وام‌دهندگان بزرگ در بحبوحه ترس سرمایه‌گذاران مبنی بر اینکه فرست ریپابلیک ممکن است تبدیل به بانک ورشکسته بعدی ایالات‌متحده شود، وارد عمل شدند سپس این بیماری به اروپا سرایت کرد، جایی که کردیت سوییس دچار مشکل شد و در نهایت توسط رقیب خود یو بی اس در یک معامله عجولانه با میانجیگری بانک مرکزی این کشور تحت کنترل قرار گرفت.

به گفته دایمون، فشار بر بانک‌های منطقه‌ای، سرمایه‌گذاران و تحلیلگران را به این موضوع سوق داده است که بانک‌های بزرگ‌تر از آن که شکست بخورند ذینفعان این بحران خواهند بود.

وی گفت که جی پی مورگان می‌خواهد بانک‌های کوچکتر را به نفع کل سیستم مالی تقویت کند.

هر بحرانی که به اعتماد آمریکایی‌ها به بانک‌هایشان لطمه بزند به همه بانک‌ها آسیب می‌زند واقعیتی که حتی قبل از این بحران نیز شناخته شده بود. در حالی که درست است که این بحران بانکی برای بانک‌های بزرگ‌تر به دلیل ورود سپرده‌های دریافتی از موسسات کوچک‌تر سودمند بود، این تصور که این فروپاشی به هر نحوی برای آنها خوب خواهد بود، پوچ است.

وی خواستار مقررات بیشتر در بخش مالی است و مدعی شد که سیاست‌گذاران باید نسبت به فشار بالقوه برخی خدمات مالی به غیربانکی‌ها ‌و به اصطلاح بانک‌های سایه احتیاط بیشتری داشته باشند.