دولت به بخش‌خصوصی و اتاق‌های مشترک توجه دارد اما برنامه ریزی مدونی برای همکاری با آن ها تا امروز ایجاد نشده است
تصویر روز ـ رئیس اتاق بازرگانی ایران و امارات اعلام کرد: اتاق های مشترک به عنوان یک موجودیت کاملا تخصصی ظرفیت بالایی جهت ارتقای تجارت دارند.
به گزارش اردیبهشت آنلاین عرفان شاکری با انتشار یادداشتی در روزنامه دنیای اقتصاد ضمن اعلام این خبر به تشریح نقش اتاق های بازرگانی در توسعه مناسبات دو جانبه پرداخت.
وی درباره ظرفیت و فعالیت اتاق‌های مشترک می‌گوید: شاید اساسی‌ترین نقش را در تجارت، در صورتی‌که حمایت و عظم لازم درون کشور و بیرون از مرزها وجود داشته‌باشد و همچنین با تمرکز و پشتیبانی بیشتر اتاق ایران ، اتاق های مشترک به‌عنوان یک موجودیت کاملا تخصصی ظرفیت بالایی جهت ارتقای تجارت دارند؛ اما این امر موکول و منوط به دیگر بخش‌ها است زیرا اتاق‌های مشترک تنها تصمیم‌گیر مسائل نیستند و بیشتر تسهیل گر امور هستند.
وی معتقد است: فضای اقتصادی و سیاسی دو کشور در این میان بسیار قابل‌توجه است و در صورت فراهم‌بودن این زمینه‌‌‌‌ها اتاق مشترک می‌تواند نقشی حیاتی در پیشبرد امور داشته باشد.
او در توضیح این نقش می‌افزاید: با وجود اینکه فعالان دو کشور سال‌ها در این چارچوب با یکدیگر مبادله تجربیات داشته‌اند و با ظرفیت‌‌‌‌سنجی از پتانسیل‌های همکاری مطلع هستند، می‌توانند با توجه به توان هیات‌مدیره و اعضا به‌روزترین جذابیت های تجاری و سرمایه گذاری را به مخاطبین ارائه کنند و می‌توانند در بزنگاه‌‌‌‌ها ایفای نقش مهمی داشته باشند.
شاکری در ادامه اتاق مشترک را یکی از سه زیرشاخه اجرایی اتاق بازرگانی ایران می‌داند و نحوه تشکیل این اتاق را نخست با تشکیل هیات موسسی که اعضای آن با کشور هدف مبادلات تجاری دارند، برمی‌شمرد که این هیات سپس به تشکیل اتاق مشترک اقدام می‌کند.
وی در پاسخ به این سوال که نحوه تعامل اتاق مشترک با بخش رسمی دو کشور چگونه است؛ این تعامل را مهم می‌داند و تاکید می‌کند: هر رابطهای در این چارچوب در وهله نخست وابسته به شکل رابطهای است که دو کشور مبدا و مقصد با یکدیگر دارند. اینکه حجم و شدت روابط فی‌مابین به چه شکل است اثری قابل‌توجه بر نحوه عملکرد یک اتاق مشترک دارد.
رئیس اتاق ایران و امارات روابط سیاسی را عاملی طبیعی در کاهش یا افزایش روابط اقتصادی دو طرفه می‌داند و اظهار می‌کند: هنگامی که روابط دو طرفه سیاسی میان دو کشور برای نمونه با افت روبه‌رو می‌شود، این مساله تاثیری غیرقابل انکار بر روابط تجاری و اقتصادی دارد و بر نحوه تعامل اتاق مشترک با کشورها نیز اثر می‌گذارد، اما اهمیت اتاق مشترک در این است که نهادی جایگزین برای آن نداریم که هم به بازار هدف دو کشور دسترسی و اشراف داشته باشد و هم متصل به بخش‌خصوصی باشد.
عرفان شاکری محصول تجربه خاص اتاق ایران و امارات و نحوه همکاری بخش رسمی و سیاسی با آن را چنین توصیف می‌کند و می‌گوید: تجربه من نشان می‌دهد دولت به بخش‌خصوصی و خصوصا اتاق‌های مشترک توجه دارد اما برنامه ریزی مدونی برای همکاری با آن ها تا امروز ایجاد نشده است؛ یعنی یک بازوی تخصصی از بخش خصوصی که با حضور در همه مذاکرات در کنار بخش های تصمیم گیر حضور داشته باشد، درحالی‌که ما در برخی کشورها حتی شاهد نقش‌آفرینی اتاق های بزرگانی بیش از وزرا در این فرآیند هستیم و دولت اهمیتی افزون‌‌‌‌تر برای آنها قائل است. چنانچه پتانسیل‌های بخش‌خصوصی و دولتی با یکدیگر ترکیب شوند قطعا به تقویت عملکرد تجاری دو کشور و راهبری اساسی برای سرمایه گذاران منجر می‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید