شرکت رنو در 25 فوریه 1899 به عنوان Société Renault Frères توسط لوئیس رنو و برادرانش مارسل و فرناند تأسیس شد.لوئیس یک مهندس جوان باهوش و مشتاق بود که قبلاً چندین نمونه اولیه را طراحی و ساخته بود قبل از اینکه با برادرانش که مهارت های تجاری خود را در شرکت نساجی پدرشان تقویت کرده بودند، همکاری کند. در حالی که لوئیس طراحی و تولید را بر عهده داشت، مارسل و فرناند این تجارت را مدیریت کردند.
در آن زمان یافتن لوازم یدکی رنو کاری بسیار دشوار بود اما لوئیس و برادرانش باید به فکر راه چاره ای می افتادند تا این مشکل را برطرف کنند و مردم را به سوی خرید خودرو های رنو بکشانند.
اولین ماشین رنو، Renault Voiturette 1CV، پس از یک سواری آزمایشی در 24 دسامبر 1898 به یکی از دوستان پدر لوئیس فروخته شد.
در سال 1903، رنو شروع به تولید موتور های خود کرد. تا آن زمان آنها را از De Dion-Bouton خریداری کرده بود. اولین فروش عمده در سال 1905 زمانی که Société des Automobiles de Place اتومبیل های رنو AG1 را برای ایجاد ناوگان تاکسی خرید.
این وسایل نقلیه بعداً توسط ارتش فرانسه برای حمل و نقل نیروها در طول جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار گرفت و به آنها لقب “Taxi de la Marne” دادند. رنو همچنین پرفروش ترین برند خارجی در نیویورک در سال های 1907 و 1908 بود. در سال 1908 این شرکت 3575 دستگاه تولید کرد و به بزرگترین تولیدکننده خودرو در کشور تبدیل شد.
برادران ارزش تبلیغاتی را که شرکت در مسابقات اتومبیل رانی می تواند برای وسایل نقلیه آنها ایجاد کند، درک کردند. رنو از طریق موفقیت در اولین مسابقات شهر به شهر که در سوئیس برگزار شد و رشد فروش سریعی داشت، خود را شناخته شد.
لویی و مارسل هر دو با وسایل نقلیه شرکت مسابقه دادند، اما مارسل در طول مسابقه پاریس-مادرید 1903 در یک تصادف کشته شد. اگر چه لوئیس دیگر هرگز مسابقه نداد، اما شرکت او همچنان بسیار درگیر بود، از جمله فرانس سیسز که در سال 1906 برنده اولین مسابقه اتومبیل رانی گرندپریبا یک رنو AK 90CV شد.
لویی کنترل کامل شرکت را به عنوان تنها برادر باقیمانده در سال 1906 به دست گرفت، زمانی که فرناند به دلایل سلامتی بازنشسته شد.فرناند در سال 1909 درگذشت و لوئیس مالک انحصاری شد و نام شرکت Société des Automobiles Renault (شرکت خودروسازی رنو) را تغییر داد.
صاحبان خودرو های لوکس و مدرن اعم از هیوندای ،رنو ،کیا و غیره می توانند لوازم یدکی هیوندای با بهترین کیفیت و پایین ترین قیمت از فروشگاه های معتبر مانند فروشگاه های خیابان ملت خریداری کنند.
رنو از همان ابتدا شهرت خود را برای نوآوری تقویت کرد. در آن زمان خودرو ها اقلام لوکسی بودند که بدون پیشرفت خط مونتاژ تولید می شدند. قیمت کوچکترین رنو در آن زمان 3000 فرانک (₣) بود. مبلغی معادل ده سال حقوق برای یک کارگر متوسط.
در سال 1905، این شرکت تکنیک های تولید انبوه و تیلوریسم را در سال 1913 معرفی کرد. در سال 1911، رنو از هنری فورد در کارخانه هایلند پارک بازدید کرد و برخی از اصول ساخت را در سفر خود به کار گرفت.
رنو در سالهای قبل از جنگ، اتوبوس ها و وسایل نقلیه باری تجاری تولید می کرد. اولین کامیون تجاری واقعی از این شرکت در سال 1906 معرفی شد.[30] در طول جنگ جهانی اول، به مهمات، موتور های هواپیمای نظامی[23] (نخستین موتور های هواپیمای رولزرویس از واحدهای V8 هواپیماهای خنک کننده رنو مدل سازی و الهام گرفته شدند) و وسایل نقلیه ای مانند انقلابی منشعب شد. تانک رنو FT. طرح‌های نظامی این شرکت به قدری موفقیت آمیز بود که به لویی برای مشارکت های شرکتش، نشان لژیون افتخار اعطا شد. این شرکت موتور هایی را به خودرو سازان آمریکایی برای استفاده در خودرو هایی مانند GJG صادر می کرد که از موتور چهار سیلندر رنو 26 اسب بخار (19 کیلووات) یا 40 اسب بخار (30 کیلووات) استفاده می کرد.
سالهای بین جنگ (1919-1938)
رنو سلتاکواتر، 1935
لویی رنو بعد از سال 1918 دامنه رنو را افزایش داد و ماشین آلات کشاورزی و صنعتی تولید کرد. جنگ از 1914 تا 1918 منجر به تولید بسیاری از محصولات جدید شد. اولین تراکتور رنو، Type GP بین سال های 1919 و 1930 تولید شد.
این تراکتور بر اساس تانک FT ساخته شد. رنو برای رقابت با «خودروهای مردمی» کوچک و مقرون به صرفه که به طور فزاینده ای محبوب می شوند، تلاش می کرد، در حالی که مشکلات بازار سهام ایالات متحده و نیروی کار، رشد شرکت را کند کرد.
رنو همچنین باید راهی برای توزیع کارآمدتر خودروهای خود پیدا می کرد. در سال 1920، لوئیس یکی از اولین قراردادهای توزیع خود را با گوستاو گودت، کارآفرینی از آمیان فرانسه امضا کرد که هنوز هم رابطه خود را حفظ می کنند.
خودرو های قبل از جنگ جهانی اول شکل جلویی مشخصی داشتند که ناشی از قرار دادن رادیاتور در پشت موتور برای ایجاد یک کلاه به اصطلاح “ساختار زغال سنگ” بود. این امر تا دهه 1920 ادامه یافت. تنها در سال 1930 همه مدل ها رادیاتور را در جلو قرار دادند.
نشان کاپوت در سال 1925 از دایره به شکل الماسی آشنا و ادامه دار تغییر کرد. رویه نصب رادیاتور پشت موتور در مقابل دیوار آتش در طی دهه های 1950 و 1960 در خودرو هایی که موتور به صورت طولی در عقب خودرو نصب می شد ادامه یافت.
رنو در نمایشگاه خودروی پاریس که در سپتامبر یا اکتبر سال جاری برگزار شد، مدل های جدیدی را معرفی کرد. این منجر به سردرگمی در مورد سال های مدل شد. به عنوان مثال، یک مدل “1927” بیشتر در سال 1928 تولید شد.
دیدگاهتان را بنویسید