تصویر روز ـ به نقل از همشهری آنلاین، در طول روز برخی از عادت‌هایی که فکر می‌کنیم بی‌ضرر هستند را پی می‌گیریم اما نمی‌دانیم که این عادت‌ها می‌توانند برای مغز مخرب باشند. در این مطلب به سه عادت رایج نگاه کرده‌ایم که به مغز آسیب می‌رسانند.

نداشتن خواب کافی

 خواب برای سلامت مغز ضروری است، اما میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا در قبال آن رفتار صرفه جویانه در پیش می‌گیرند. خواب خوب شبانه برای ترمیم، بازیابی و شارژ بدن و ذهن مهم است. خواب بر سلامت جسمی، عملکرد مغز، سلامت عاطفی و انرژی تاثیر می گذارد. کمبود خواب مزمن توانایی مغز برای ترمیم خود و مهارت‌های شناختی حیاتی مانند حافظه، استدلال و حل مسئله را مختل می‌کند. خواب کمتر از هفت ساعت در شب می‌تواند اثرات مخربی بر مغز داشته باشد. عادات ساده‌ای مانند اجتناب از تماشای صفحه نمایشگر دستگاه‌های دیجیتال حداقل دو ساعت قبل از خواب، کنار گذاشتن مصرف کافئین حدود چهار تا شش ساعت قبل از خواب، و حفظ یک روال خواب سالم می تواند به مبارزه با کمبود خواب کمک کند.

نشستن طولانی مدت

ممکن است تعجب آور باشد، اما، نشستن طولانی مدت مغز شما را می‌کشد. سبک زندگی بی تحرک، به ویژه نشستن طولانی مدت، به طور فزاینده‌ای رایج و مضر است. اکثر مردم مشاغلی دارند که باید ۸ تا ۱۰ ساعت بنشینند. این عادت که در کارهای پشت میز نشینی و کار سنگین روی صفحه نمایشگر رایج است، جریان خون به مغز را کاهش می‌دهد و باعث از دست رفتن انتقال اکسیژن و مواد مغذی به مغز می‌شود. نشستن طولانی مدت جریان خون مغزی را کاهش می‌دهد که این امر زوال شناختی را تسریع می‌کند. بی تحرکی با گذشت زمان می‌تواند به کاهش حجم مغز کمک کند، به ویژه در نواحی مرتبط با حافظه و استدلال. رفتار بی تحرک همچنین نشانگرهای التهابی را افزایش می‌دهد که به بافت عصبی آسیب می‌زند. می‌تواند منجر به زوال عقل و زوال شناختی شود. پس چه کار باید کرد؟ هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه یک استراحت کوتاه داشته باشید و دو یا سه دقیقه پیاده روی کنید. این می‌تواند به شما کمک کند اثرات منفی نشستن طولانی مدت را تا حدی کاهش دهید.

استرس مزمن

استرس به مغز شما لطفی نمی‌کند. در دنیای پر سرعت امروز، استرس مزمن فراگیر است. با این حال، استرس مزمن می‌تواند اثرات مضری بر بدن شما داشته باشد. استرس مغز را با کورتیزول پر می‌کند، که در طول زمان نورون‌های هیپوکامپ و آمیگدال، مناطقی که مسئول حافظه و تنظیم هیجان هستند را می‌کشد. استرس مزمن، مغز را دوباره سیم کشی می‌کند و ظرفیت سازگاری آن را کاهش می‌دهد. این می‌تواند منجر به شرایط غیرقابل برگشتی مانند اختلال افسردگی اساسی یا اختلال اضطراب فراگیر شود. مدیریت استرس بسیار مهم است. کارهای ساده‌ای مانند تمرین ذهن آگاهی، ورزش و درمان می‌توانند سطح کورتیزول را کاهش دهند.