تصویر روز ـ ایسنا به نقل از سید محمد بحرینیان در سرمقاله رسالت نوشت:

یک. دستگاه اطلاعاتی چند قدرت جهانی و یک کشور همسایه، حساب ویژه‌ای روی بی حافظگی و فراموشی مردم منطقه بازکرده‌اند. جولانی، سرکرده تحریرالشام که روزی دولت آمریکا برای سرش جایزه تعیین کرده بود، دقیقا از فردای آتش‌بس حزب‌الله و رژیم صهیونیستی، تحرکش را آغاز کرد، یعنی قرار بود آغاز کند. ظرف ۳ روز نقاطی از حلب و ادلب را با نزدیک به ۳۰ هزار شورشی تصرف کرد. در مقابل هم مقاومتی نبود و ارتش سوریه ازهم‌پاشیده بود. درواقع، دولت سوریه همان‌گونه فروریخت که سال ۱۳۲۰، حکومت پهلوی اول سقوط کرد، بدون درگیری، مقاومت یا هرگونه مانعی.

دو. اگر نیروهای جولانی کمتر از این هم بود، دولت سوریه سقوط می‌کرد. تحریرالشام شهر به شهر پیش رفت و در نبود هیچ مقاومتی، ظرف ۱۰ روز به دمشق رسید و همه چیز تمام شد. تا اینجای کار را همه می‌دانیم اما آنچه پس‌ازآن رخ داد، موضوع این نوشته و درواقع معجزه رسانه است.

سه. جولانی، همان رهبر سابق النصره یعنی شاخه نظامی القاعده در سوریه است. در سال ۲۰۱۳ از سوی دولت آمریکا تروریست شناخته‌شده و در سال ۲۰۱۷ برای کشتنش جایزه‌ای ۱۰ میلیون دلاری تعیین گردیده است. او حالا یک ماه است که ریشش را کوتاه کرده و پیش‌بینی می‌کنم از این هم کوتاه‌تر کند، لباس شورشیان را از تن درآورده و کت‌وشلوار و کراوات پوشیده و او که مصداق تام سلفی گری و واپس‌گرایی بود، حرف‌های روشنفکرانه می‌زند. تمام ۲۰ رسانه جریان اصلی دنیا (که متأسفانه رسانه‌های ایرانی در این فهرست جاندارند) به کمکش آمده‌اند. ویژه‌ترین پشتیبانی و عملیات سفیدشویی هم از سوی الجزیره، رویترز و بی بی سی صورت می‌گیرد. تا جایی که بی بی سی به یادآوری اسم جولانی هم دیگر حساسیت دارد و این نام را کنار گذاشته و از نام اصلی‌اش یعنی احمد الشرع استفاده می‌کند!
چهار. دو هفته پیش که هیئت آمریکایی به سوریه سفر کرد، خبرنگاری در نشست خبری از سخنگوی کاخ سفید پرسید با توجه به جایزه ۱۰ میلیون دلاری اگر دیپلمات‌های ما در دیدار با جولانی، اقدامی صورت دهند آیا جایزه می‌گیرند. پاسخ مشخص بود. سخنگو ساکت ماند و همه حضار خندیدند.

پنج. جولانی، همان سرکرده سابق النصره و تحریرالشام امروز، به‌این‌علت جولانی نامیده می‌شود که پدرش زاده بلندی‌های جولان است. منطقه جولان، بخشی از خاک سوریه است که سال‌هاست در اشغال رژیم اشغالگر است. پدر جولانی درواقع از آوارگان بلندی‌های جولان است. این یعنی جولانی و خانواده او، خود قربانی اشغال و تهاجم اسرائیل هستند اما او تابه‌حال یک‌مرتبه هم علیه اسرائیل موضعی نگرفته است و باوجود حملات سهمگین اسرائیل به زیرساخت‌های سوریه پس از سقوط اسد، در برابر آن ساکت بوده و حتی اطمینان داده که ما با اسرائیل خصومتی نداریم، حال‌آنکه در همان سخنرانی پیروزی در دمشق، ایران را منشأ فرقه‌گرایی در منطقه معرفی کرد. جالب است؛ سرکرده فرقه تحریرالشام، ایران را که از تمام گروه‌های سنی و شیعه در مقابل اشغالگران حمایت می‌کند، فرقه‌گرا معرفی می‌کند!

شش. حالا چند روزی است که بی بی سی وقتی می‌خواهد از جولانی بنویسد، نه‌تنها اسم بلکه عنوان او را هم تغییر داده و می‌نویسد “احمد شرع رهبر سوریه”. صفحه ویکی پدیای جولانی هم بازنویسی شده و از او که تصاویری از سر بریدن و تیر خلاص زدن هم موجود است، با عنوان سیاستمدار سوری یاد شده است. به لطف معجزه رسانه و غیبت ما در جریان اصلی رسانه‌ای دنیا، از چند سال بعد هم جوان‌ترها جولانی آدم کش و خون‌خوار را نخواهند شناخت، اصلا کلمه جولان هم خوب نیست چون یادآور اشغالگری اسرائیل است. چند سال دیگر تصویر عمومی این تروریست، سیاستمدار سوری به نام احمد شرع است. جالب است که از ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۴، یعنی فاصله تعیین جایزه برای سرش و حالا سفیدشویی از او ۷ سال است. حال‌آنکه مثلا همین بی بی سی، در جریان رقابت‌های انتخاباتی سال ۱۴۰۰ رئیس‌جمهور شهید، سوابق سال ۱۳۶۷ او را به یاد مردم می‌آورد تا وجهه مردمی او را تخریب کند.

هفت. یک شگرد عملیات روانی، حرکت از پله دوم است تا مخاطب اساسا پله اول را مفروض و قطعی فرض کند. همین دیروز، تیتر اول بی بی سی فارسی، خنثی‌سازی عملیات انفجار حرم حضرت زینب به دست داعش از سوی سرویس اطلاعاتی سوریه بوده است. مخاطب دیگر نمی‌پرسد که سرویس اطلاعاتی سوریه کدام سازمان است، مسئولش کیست و اصلا مگر امروز سوریه دولت رسمی دارد که سرویس اطلاعاتی داشته باشد. در واقع به جای استفاده از عنوان بخش اطلاعات نظامی تحریرالشام، از عنوان سرویس اطلاعاتی دولت سوریه استفاده شده تا مخاطب با توجه به خنثی‌سازی انفجار در حرم حضرت زینب، بخش اول را قطعی و مفروض در نظر بگیرد.
هشت. دولت سوریه، خیلی راحت و رسما با یک کار اطلاعاتی ساده و اقدام نظامی ۳۰ هزار نفره فرو ریخت. هرچند زمینه‌هایش در دولت اسد هم وجود داشت، اما کار اصلی، همان معجزه رسانه است.
حال سوال اصلی اینجاست: با این شرایط که رسانه، خیلی راحت شب را روز معرفی کرده و سیاه ترین چهره و گروه و جریان را سفید می کند، آیا ما از آمادگی کافی برای مقابله با چنین جنگ رسانه ای و تبلیغاتی روشنی برخورداریم؟