آرمان ها، آرزوها و کاندیداهای دولت دوازدهم

IMAGE634791668911485864

رضا سرائی

 مدیر اجرائی در حوزه های تولیدی و صنعتی

در علم مدیریت، چشم انداز را به زبان ساده اینگونه تعریف می کنند که سازمان ها برای دستیابی به اهداف و کسب موفقیت نیازمند تصویری روشن از آینده خود می باشند، تصویری که سمت و سو و جهت گیری آتی سازمان را با شفافیت و وضوح بیان نماید. به عبارتی دیگر سازمان ها نیز مانند انسان ها، اهداف و آرزوهائی برای آینده خود دارند که به آن چشم انداز می گویند.

آرمان نیز به معنی آرزو، امل، امید و رجاء بیان شده که یا دست نیافتنی است و یا در صورت دستیابی می بایست تلاش فراوان داشت وگرفتاری ها و سختی های آن را باید تحمل نمود. معمولا آرمان گرائی و ایده آلیسم در برابر واقعیت ها قرار دارد.
بنابراین چشم انداز، آرمان و آرزو، نیازمند تعریف اهداف و اهداف نیازمند تدوین و تصویب برنامه ها و برنامه ها نیز نیازمند تعریف منابع، امکانات، توانائی ها، ظرفیت ها و البته تعیین محدودیت ها می باشد. و موفقیت برنامه ها مستلزم زمان بندی، بودجه بندی، اجرای صحیح برنامه، وجود تیم مدیریتی و اجرائی مجرب و مرتبط با موضوع برنامه، کنترل و نظارت، تجزیه و تحلیل، بازخورد، اصلاح و بهبود مستمر می باشد.
مردم عزیز و شریف ایران اسلامی قطعا به خاطر دارند که در دولت های نهم و دهم طرفداران آرمان گرائی تخیلی نه تنها مدیران کارآزموده و تلاشگر دوران دفاع مقدس و سازندگان بنیان های صنعتی و اقتصادی بعد از جنگ تحمیلی را کم اهمیت شمرده و اهداف و برنامه های سند چشم انداز ۱۴۰۴ جمهوری اسلامی را که توسط کارشناسان مجرب در مجمع تشخیص مصلحت نظام، تدوین و از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ گردیده بود را برای ظرفیت های مدیریتی آرمان گرائی تخیلی خود، بسیار کوچک می دانستند، بلکه برنا مه هائی نیز برای اصلاح مدیریت جهانی در حوزه های صنعتی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ارائه می کردند ومعتقد بودند که در دوره مدیریت آنها شاخص های رشد و پیشرفت بسیار بالاتر و متفاوت تر از شاخص ها و نرخ های رشد مندرج در سند چشم انداز ۱۴۰۴ جمهوری اسلامی ایران خواهد بود و در دوران مدیریت آن ها صنایع کشور شکوفا، رفاه عمومی، بهداشت و سلامت جامعه، اشتغال جوانان، شاخص های فرهنگی و جایگاه ایران در منطقه و جهان جهش چشم گیری خواهد داشت.
برنا مه ها و پروژه های عظیم نفت و گاز در عسلویه را ، بسیار کوچک و ناچیز تلقی کرده و مدعی بودند که سرمایه گذاری ها و سرعت عملیات اجرائی پروژه ها غافلگیر کننده خواهد بود.
لیکن، به بیان آمار و ارقام در پایان دوره هشت ساله، آثار عملکردشان موجب رکود بسیاری از پروژه های نفت وگاز، کاهش وتوقف تولید، سقوط بسیاری از شاخص های سند چشم انداز ۱۴۰۴ جمهوری اسلامی ایران و رشد فزاینده تورم و فقر عمومی، تعطیلی کارخانجات و بیکاری طیف وسیعی از نیروی شاغل شد.
اکنون که دیدگاه ها و بیانات بعضی از کاندیداهای محترم را در کنار همان گفتمان دولت های نهم و دهم قرار می دهیم، ملاحظه می کنیم که مطالب ارائه شده، به جای بیان برنامه های کاری و عملیاتی متناسب با ظرفیت های واقعی کشور در حوزه های مختلف، همانند گذشته بیشتر بیانگر آرمان ها و آرزوهای تخیلی بوده و فاقد هرگونه پایه و اساس اجرائی و عملیاتی است که در جای خود بسیار نگران کننده می باشد.
کاندیداهای محترم دولت دوازدهم اگر کشورداری را با اداره سازمان، بنگاه، وزارت خانه، مقایسه نکنند و نگاهی به مطالعات جهانی در حوزه شاخص های توسعه، بهبود فضای کسب وکار و آزادی اقتصادی داشته باشند، نیک می دانند که بخش قابل توجهی از مشکلات کشور، ناشی از چنبره هیولای خطرناکی بنام ساختارهای اجرائی ناکارآمد، مصرف کننده ثروت ملی و منابع مالی و بودجه ای کشور و نیز قوانین و مقررات انباشته شده ناشی از یک قرن گذشته بوده که با نگاه اقتصاد نفتی تدوین و تصویب شده و ریشه های این قوانین و مقررات، طی سالیان گذشته، با ریشه های ساختارهای اجرائی درهم تنیده شده است.
بنابر این شرط موفقیت در حوزه مدیریت اجرائی کشور مستلزم داشتن، دانش، تجربه، تخصص و درک صحیح از پیچیدگی کارکرد و اثرات ساختارهای اجرائی و قوانین و مقررات متراکم مبتنی بر اقتصاد نفتی و نیز شناخت لازم از پیچیدگی سیستم های اقتصادی، صنعتی، تجاری، فرهنگی و اجتماعی داخل کشور، همچنین آگاهی کافی از پیچیدگی ها، کارکردها و اثرات ساختارهای درهم تنیده روابط بین المللی در سطح جهانی می باشد.
موضوع کیفیت ساختارهای اجرائی و کیفیت قوانین و مقررات و اثرات آن در رشد و توسعه هر جامعه بسیار گسترده بوده و در قالب این نوشتار نمی گنجد. لیکن باید بدانیم یکی از موارد اساسی و بنیادی در اداره کشورها، موضوع کیفیت ساختارهای اجرائی و کیفیت فوانین و مقررات بوده و بخش قابل توجهی از کارنامه عملکرد دولت ها و حکومت ها در توانائی و سرعت اصلاح، بهبود و ارتقاء کیفیت قوانین و نیز چابک سازی متناسب با ساختارها می باشد.
امید است که کاندیداهای محترم به جای بیان خاطرات و سوابق دیرینه، همچنین بیان آرمان ها و آرزوهای تخیلی خود، با ارائه برنامه های عملیاتی، واقعی و متناسب با شرایط، امکانات و پتانسیل های بالقوه و بالفعل کشور و پیروی از منویات مقام معظم رهبری بویژه در حوزه اقتصاد مقاومتی، هم میهنان فهیم و عزیزمان را در انتخاب رئیس جمهور اصلح و برتر یاری نمایند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *